Τακ τακ εσύ, τακ τακ εγώ

Διαβάζω στο εξαιρετικό κείμενο του Don Tapscott στον Guardian: «Κοινό σημείο των εξεγέρσεων στην Τυνησία, την Αίγυπτο και σε άλλα μέρη στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική είναι τα σπαραχτικά υψηλά ποσοστά ανεργίας των νέων. Στην ευρύτερη περιοχή το 24% των νέων δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Η ανεργία των νέων είναι εξίσου δεινή σε άλλα μέρη του κόσμου. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι νέοι ηλικίας 16 έως 24 αντιπροσωπεύουν περίπου το 40% του συνόλου των ανέργων, πράγμα που σημαίνει σχεδόν ένα εκατομμύριο νεαροί ενήλικες άνεργοι. Στην Ισπανία, πάνω από το 40% των νέων είναι άνεργοι. Στη Γαλλία το ποσοστό είναι πάνω από 20%, ενώ στις ΗΠΑ είναι 21%. Στη μία χώρα, μετά την άλλη, πολλοί νέοι εγκαταλείπουν την προσπάθεια για εύρεση εργασίας. Πρόσφατη έρευνα στη Βρετανία έδειξε ότι περισσότεροι από τους μισούς νέους ηλικίας 18 - 25 ετών που ρωτήθηκαν, είπαν ότι σκέφτονται να μεταναστεύσουν, λόγω της έλλειψης προοπτικών απασχόλησης (...)

Οι κοινωνικές επαναστάσεις της δεκαετίας του '60 βασίστηκαν στη νεανική ελπίδα και ιδεολογία. Οι διαδηλωτές υπερασπίστηκαν την αντίθεση στους πολέμους και γιόρτασαν τον πολιτισμό της νεολαίας και την προοπτική για ένα νέο είδος κοινωνικής τάξης. Ο σημερινός ριζοσπαστισμός των νέων που σιγοβράζει, είναι πολύ διαφορετικός. Έχει τις ρίζες του όχι μόνο στην ανεργία, αλλά και στις ραγισμένες ελπίδες καθενός προσωπικά, στην κακομεταχείριση, και στην αδικία. Οι νέοι άνθρωποι είναι αποξενωμένοι. Γυρίζουν την πλάτη τους στο σύστημα. Και ακόμα πιο ανησυχητικό είναι ότι η σημερινή νεολαία παίζει στα δάχτυλα το ίντερνετ - το πιο ισχυρό εργαλείο που ανακαλύφθηκε ποτέ μέσω του οποίου μαθαίνουν άμεσα τι συμβαίνει και που, πληροφορούν τους άλλους, και μέσω αυτού οργανώνουν συλλογικότητες. Το Twitter, το Facebook και το YouTube ήταν τα διαδικτυακά εργαλεία που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στις επαναστάσεις της Τυνησίας και της Αιγύπτου. Πρέπει να θέσουμε τη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης ως ύψιστη προτεραιότητα. Πρέπει να αγκαλιάσουμε τα κίνητρα των νέων, το πάθος και την εξειδίκευσή τους. 

Αν δεν λάβουμε τέτοια μέτρα, διατρέχουμε τον κίνδυνο μιας σύγκρουσης γενεών που μπροστά της, η ριζοσπαστική επανάσταση της νεολαίας στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική στη δεκαετία του 1960, θα μοιάζει χλωμή».

Όταν ένας άνθρωπος που συνδιαλέγεται με το χρηματοπιστωτικό και επιχειρηματικό κατεστημένο, κάνει τέτοιες διαπιστώσεις, για ποιο λόγο αισθάνονται έκπληξη για την διαδικτυακή οργή των blogs τα πληρωμένα παπαγαλάκια της ενημέρωσης που όχι μόνο συνδιαλέγονται αλλά είναι τα ίδια μέρος αυτού του κατεστημένου; 

Εμβρόντητoι οι δοσίλογοι των ΜΜΕ, κάτω από τη ΧL ομπρέλα των αφεντικών τους -για να μην τους πάρουν τα σκάγια από το μουλτιμίξερ σκουπιδιών που στήνουν στην Κερατέα-  πέφτουν από τα σύννεφα δείχνοντας με το δάχτυλο τους «κουκουλοφόρους» που βράζουν στα blogs! «Η χούντα του ίντερνετ δεν θα περάσει» φωνάζουν τρομαγμένα τα σκυλιά της πληροφοριακής χωματερής της οποίας την μπόχα προσπαθούν να κουκουλώσουν με τα ακριβά αρώματα των Νοικοκυρών σε Αποχαύνωση και του Dancing with the βλαξ. 

Πρέπει να παραδεχτούμε βέβαια και τη στροφή κάποιων ξύπνιων δημοσιογράφων των καθεστωτικών ΜΜΕ που από την προσχηματική κριτική της εξουσίας, από την οποία άλλωστε τρέφονταν, ανακάλυψαν ξαφνικά τους βαρείς χαρακτηρισμούς και τους «εναλλακτικούς δρόμους». Αργήσατε παιδιά! 

Η ανεργία και η κοινωνική αδικία σας έχουν προλάβει εδώ και μήνες. Ο απολυμένος που στέκεται στις ουρές του ΟΑΕΔ, έχει όλο τον χρόνο να κάνει τη σύγκριση της κατάστασής στην οποία βρίσκεται, με τα ψέμματα που του σέρβιραν οι γκάνγκστερς της βουλής και που στόλισαν με κερασάκια τα κανάλια και οι εφημερίδες των φίλων τους εκδοτών και εργοδοτών σας. Και κλαίει από οργή. Γιατί γνωρίζατε. Τα ξέρατε όλα και κανείς δεν έκανε κάτι για να τον προειδοποιήσει. Και όταν, στην ευδαιμονία του μεγάλου πάρτι, υπήρχαν blogs και άνθρωποι που επώνυμα ή ανώνυμα φώναζαν, κανείς δεν τους άκουγε. Είναι οι ίδιοι που φωνάζουν και τώρα αλλά επειδή πλέον ακούγονται, θέλετε να τους συνθλίψετε στο όνομα της δήθεν δημοκρατίας.

Η χούντα της πληροφορίας έχει ήδη στριμωχτεί στο κάγκελο. Το κάγκελο των κελιών στα οποία προσπαθείτε να κλείσετε τους ελεύθερους bloggers που αντιπροσωπεύουν τη λαϊκή αγανάκτιση. Το ίντερνετ και τα blogs είναι τα μόνα μέσα που επιτρέπουν στους έγκλειστους να επικοινωνούν. «Τακ τακ εσύ, τακ τακ εγώ». Όπως τότε.

Από τα κελιά ξεκινούν οι λαϊκές εξεγέρσεις. Το πολιτικό σύστημα που στηρίξατε άμεσα ή έμμεσα με τις επιλογές σας, έχει χρεοκοπήσει και μέσα στον πανικό του παίρνει κεφάλια. 

Αυτη τη φορά όμως η Λερναία Ύδρα είναι με τους καλούς.