Τρομοκράτες

Ας δούμε μερικά γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας:
1. Ο Άρειος Πάγος απέρριψε την προσφυγή του Θωμά Σερίφη που ζητούσε τη διαγραφή του από τη λίστα «υπόπτων τρομοκρατίας» η οποία έχει συνταχθεί για να ελέγχονται προληπτικά τυχόν χρηματοδοτήσεις τρομοκρατικών πράξεων. Ο Άρειος Πάγος υιοθέτησε το σκεπτικό ότι η «17Ν δεν έχει περιέλθει σε κατάσταση ανυπαρξίας αλλά βρίσκεται εν υπνώσει».

2. Επίσης πριν από λίγες ημέρες, το κατ' ευφημισμόν υπουργείο Προστασίας του Πολίτη με σχέδιο νόμου ουσιαστικά χορήγησε ασυλία σε κάθε αυθαιρεσία των αστυνομικών δυνάμεων, καταργώντας την αυτόφωρη διαδικασία για τα πλημμελήματα και τα πταίσματα που διαπράττονται από τους αστυνομικούς κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων. Αυτό σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη αγριότητα, ξύλο και τραυματισμούς πολιτών για τα οποία κανένας αστυνομικός δεν θα λογοδοτεί.

3. Σύμφωνα με τα ΜΜΕ -και μέχρι να «αναλάβει» την ευθύνη η παγκοσμίως άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση Αντάρτικο Πόλεων- «η συνδεσμολογία του μηχανισμού που βρέθηκε σε συρμό του μετρό το βράδυ  του Σαββάτου παρέπεμπε στην τρομοκρατική οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς». Η συγκεκριμένη οργάνωση είναι η ίδια που σε ένα από τα «χτυπήματά» της χρησιμοποίησε μικρή ποσότητα εκρηκτικής ύλης μέσα σε κατσαρόλα(!) και για τη «δράση» της έχει συλληφθεί και καταδικαστεί με ποινή που υπερβαίνει τα δέκα χρόνια -μεταξύ άλλων- και ένα κορίτσι 19 ετών επειδή βρέθηκαν τα δακτυλικά του αποτυπώματα σε μια πλαστική σακούλα, στο σπίτι κάποιου υπόπτου.
Μάλιστα, με μεγάλη ευκολία προχώρησαν ακόμα περισσότερο λέγοντας ότι ο μηχανισμός ήταν ενεργοποιημένος, δηλαδή δεν δίστασαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, να «αποκαλύψουν» φόρα - παρτίδα ότι από θαύμα η Ελλάδα δεν θρήνησε εκατόμβη νεκρών σε ένα πρωτοφανές τρομοκρατικό χτύπημα.

Είναι δε, ανάξια λόγου η προχειρότητα και οι αντιφάσεις στις οποίες πέφτουν οι «μαρτυρίες» και οι «δημοσιογραφικές πληροφορίες». Όπως για παράδειγμα ότι η αντιτρομοκρατική αναζητεί τυχόν δακτυλικά αποτυπώματα (και) στη σακούλα που ήταν τοποθετημένος ο εμπρηστικός μηχανισμός, η οποία όμως (ξέχασαν ότι το είχαν πει νωρίτερα) είναι χάρτινη!
Ή ότι καμία από τις δημοσιογραφάρες των μεγάλων τηλεοπτικών σταθμών και εφημερίδων, δεν σκέφτηκε να τραβήξει πλάνα από τη διαδικασία έρευνας της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας στον συγκεκριμένο συρμό. Υπάρχουν δημοσιογράφοι που μπαινοβγαίνουν στη ΓΑΔΑ χωρίς κάρτα εισόδου και όταν θα πάρουν σύνταξη θα τους απονεμηθεί ο τίτλος του στρατηγού, όμως παρ' όλα αυτά, στάθηκε αδύνατον να πάρουν δύο εικόνες από το αμαξοστάσιο του μετρό όπου εξεταζόταν το βαγόνι - πυριτιδαποθήκη.

Για τις Αρχές και τα δημοσιογραφικά τους παπαγαλάκια, όλα αυτά συντείνουν σε ένα και μόνο συμπέρασμα: Η τρομοκρατία ζει, είναι έτοιμη να μακελέψει την ελληνική κοινωνία (γιατί άραγε;) και η αστυνομία (για ακόμη μία φορά) θα κάνει το καθήκον της προστατεύοντάς την από έναν αόρατο εχθρό. Βέβαια την επόμενη φορά ίσως και να μην προλάβει...
Άλλωστε οι «τρομοκράτες» που τηλεφώνησαν στους τηλεοπτικούς σταθμούς Mega και Σκάι (προφανώς η επιλογή έγινε για λόγους εχεμύθειας), το είπαν καθαρά: «Θα γίνουν και άλλες τέτοιες ενέργειες».

Επί της ουσίας: Κανένας δεν είδε ποτέ αυτό τον εμπρηστικό μηχανισμό εκτός από τους άνδρες της αντιτρομοκρατικής οι οποίοι στέλνουν 20χρονους στον εισαγγελέα ως τρομοκράτες επειδή στα χέρια τους βρέθηκε ένα βιβλίο με αναρχικές θέσεις. Είναι ίσως πλέον, πιο επικίνδυνοι και από τις δυνάμεις καταστολής, γιατί ενοχοποιούν αθώους χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο. Κανείς δεν τους έχει εμπιστοσύνη.
Επίσης, καμία επώνυμη ή ανώνυμη μαρτυρία που να επιβεβαιώνει την ύπαρξη αυτής της βόμβας, δεν παρουσιάστηκε σε κανένα Μέσο. Κανένας δεν είδε, ούτε άκουσε τον μηχανοδηγό του συρμού που εντόπισε τον μηχανισμό, καμία εικόνα δεν έδωσαν οι Αρχές, όπως κάνουν συνήθως με ευρήματα (όπλα, προκηρύξεις κλπ) σε κρυσφήγετα τρομοκρατικών οργανώσεων. Παρ' όλα αυτά, η «είδηση» παρουσιάστηκε από τα ΜΜΕ σαν όλοι να ήξεραν περι τίνος πρόκειται. Το ρεπορτάζ προσπέρασε το «γιατί» και πήγε γρήγορα - γρήγορα στο «που» και το «πως». Σαν όλοι να θεωρούν φυσιολογικό ότι ο Νο1 στόχος μιας επανασταστικής, τρομοκρατικής οργάνωσης είναι ο αθώος κόσμος - νέοι, γέροι και παιδιά.

Φυσικα κανείς δε λέει ότι τα «τυφλά χτυπήματα» δεν εκφράζουν, και δεν εξέφραζαν ποτέ το ιδεολογικό υπόβαθρο, ακόμη και ακραίων επαναστατικών οργανώσεων. Αντίθετα, η στρατηγική της έντασης είναι το τελευταίο καταφύγιο των αυταρχικών -καλή ώρα- καθεστώτων. Από την Ιταλία στα τέλη της δεκαετίας του '60, μέχρι την Τουρκία, τη χούντα στην Ελλάδα και τις χώρες της λατινικής Αμερικής τις δεκαετίες του '70 και του '80, η τρομοκρατία του συστήματος στρεφόταν πάντα κατά του απλού κόσμου όταν τα λαϊκά κινήματα και η αλληλεγγύη μεγάλωναν και τα απειλούσαν. Στην ίδια στρατηγική, και μάλιστα με τρόπο αδέξιο, κυνικό και απροκάλυπτο καταφεύγει και η σημερινή νεοφιλελεύθερη τραπεζοκρατία που φασιστικά και χωρίς ίχνος συνταγματικής νομιμοποίησης έχει καταλάβει την εξουσία στη χώρα. Η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου απειλεί πλέον ανοικτά ανθρώπινες ζωές, χρησιμοποιώντας σαν φερέφωνα τα ΜΜΕ, ώστε η κοινωνία να τρομοκρατηθεί, να μείνει στο σαλόνι και την κουζίνα της, να μην αντιδρά, να μη διαμαρτύρεται, να μη διεκδικεί, να μην κυκλοφορεί.

Ακόμα και ένα μικρό παιδί μπορεί να καταλάβει ότι το κλίμα που θέλουν να δημιουργήσουν δεν εξυπηρετεί κανένα ακροαριστερό - ακόμα και ένοπλο κίνημα. Ίσα ίσα, από την ατμόσφαιρα του φόβου και της τρομοκρατίας, ωφελημένοι βγαίνουν μόνο αυτοί που θέλουν το επόμενο διάστημα -αρχίζοντας από σήμερα- να επιβάλουν το σύνολο των μέτρων που υπαγορεύουν οι ξένοι τραπεζίτες και οι ευρωκράτες προκειμένου να κάνουν πλιάτσικο στη χώρα και να γονατίσουν το λαό της.

Έχουν τρομοκρατηθεί. Γι' αυτό θέτουν σε λειτουργία τα πιο μεγάλα μέσα αλλά και τα τελευταία που διαθέτουν, εναντίον της κοινωνίας: Προπαγάνδα, προβοκάτσιες, τρομοκρατία, φόβος, σύγχυση, πανικός. Σε αυτό το περιβάλλον, το σημαντικότερο είναι να καταλάβουμε όλοι ποια είναι η αλήθεια και να ενημερωθούμε από ανεξάρτητα Μέσα για το παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες μας. Οδηγός μας, η αλληλεγγύη και ο μή φόβος. Αυτά είναι τα σημαντικά. Γιατί όσο ο πανικός τους μεγαλώνει, τόσο πιο επικίνδυνοι και βίαιοι θα γίνονται. Όμως ξέρουν, και ξέρουμε, ότι το τέλος τους είναι κοντά.

Διαλύονται. Με κρότο.

(Αν καθήσεις λίγο να το σκεφτείς είναι εντελώς αστείο: Μπορείς ακόμα και να φανταστείς τους φωστήρες της κρατικης προπαγάνδας τη στιγμή που σκέφτονται πως θα ονομάσουν τη νέα απειλή που απλώνεται πάνω από τη φιλήσυχη και νομοταγή ελληνική οικογένεια. «Αντάρτικο Πόλεων». Έτσι, βρήκαμε κάτι που να ακούγεται αρκετά μεγαλοπρεπές και μπερδεμένο ώστε να μην το καταλαβαίνουν οι πολλοί αλλά και που ενοχοποιεί τις επαναστατικές φωνές που έρχονται από τα αριστερά.
Ακόμα και ένας μαθητής λυκείου γνωρίζει ότι το πραγματικό αντάρτικο πόλεων, ως έκφραση της ένοπλης ακροαριστεράς, στρεφόταν πάντα κατά της κρατικής τρομοκρατίας και ποτέ κατά αθώων πολιτών. Ψιλά γράμματα, θα πεις, για τους βλάχους με τα μπλε πηλίκια και τους γλύφτες τους με τα μικρόφωνα).