Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Φέρτε πίσω το μήνυμα


A, το βρήκα! Το μήνυμα των εκλογών. Τέσσερις μέρες μετά, δεν πειράζει. Τα εκλογικά αποτελέσματα χρειάζονται μια επεξεργασία. Δεν την έχω τελειώσει - νομίζω ότι η επεξεργασία θα συνεχιστεί καθ'όλη τη διάρκεια της κοινουβολευτικής περιόδου, μέχρι τις επόμενες εκλογές. Αυτό που εκτυλίσσεται στην ελληνική κοινωνία πριν και κυρίως μετά τις κάλπες είναι μια συνεχής δυναμική διεργασία με μεγάλο ενδιαφέρον κυρίως για τις ανθρωποκοινωνικές επιστήμες.
Γράφουμε ιστορία και δεν το ξέρουμε.

Το πρώτο συμπέρασμα των εκλογικών αποτελεσμάτων είναι ότι οι Έλληνες είμαστε ριψοκίνδυνος λαός. Έχουμε το DNA του κασκαντέρ στο αίμα μας. Προτιμάμε να πάμε στη δουλειά μας κάνοντας parkour, παρά από τον δρόμο. Αν βγάζαμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα κλεινόμασταν όλοι στα σπίτια μας και θα περιμέναμε να πεθάνουμε αφού δεν θα υπήρχε καμία ελπίδα για τη χώρα.
Τώρα, όλοι αναλάβαμε το ρίσκο να ζήσουμε με τον κίνδυνο, η αδρεναλίνη μας χτυπάει κόκκινο στις εφορίες όπου πλακωνόμαστε με τους υπαλλήλους, με τους δικαστικούς κλητήρες που φέρνουν κατασχετήρια σπιτιών και αυτοκινήτων, στα φαρμακεία και τα νοσοκομεία όπου παίζουμε μπουνιές με τους γιατρούς για μία εξέταση ή ένα φάρμακο, ενώ πιο τυχεροί είναι οι άποροι και οι άστεγοι στις ουρές που μπορεί να τρώνε ξύλο αλλά τουλάχιστον στο τέλος φεύγουν και μ' ένα καφάσι ντομάτες.

Αλλά το βασικό συμπέρασμα αυτών των ιστορικών εκλογών, είναι ότι το υψηλό ποσοστό που διατήρησε η Χρυσή Αυγή στις εκλογές του Ιουνίου θα ρίξει αλάτι στην άνοστη καθημερινότητά μας. Ειδικά τώρα που άρχισαν τα πρώτα μπάνια και όλοι λίγο - πολύ θα πάρουμε χρωματάκι, θα πρέπει να αποδεικνύουμε συχνά με τα ελληνικά μας, ότι δεν είμαστε αλλοδαποί αφού τα μπλόκα των χρυσαυγιτών που θα περιφρουρούν την φυλετική μας καθαρότητα θα κατακλύσουν τις παραλίες. Βέβαια επειδή οι Χρυσαυγίτες είναι αρχαιολάτρεις και μιλούν μία, δικής τους επινόησης αρχαιολελληνική διάλεκτο αναμεμιγμένη με στοιχεία από τη νεοελληνική αργκό, θα πρέπει να μην εξευγενίζουμε αυτά που λέμε. Ασε να σου βγει φυσικά οποιαδήποτε άναρθρη κραυγή, θα καταλάβει ο άλλος.

Εννοείται ότι στη διατήρηση της εθνικής μας ταυτότητας η Χρυσή Αυγή συμβάλλει τα μέγιστα αφού δεν θα αφήσει Πακιστανό για Πακιστανό και Αιγύπτιο για Αιγύπτιο που να μην τον κοπανήσει - άλλωστε αυτοί είναι η μεγάλη απειλή του έθνους. Αντίθετα, αυτοί που αντανακλούν το μεγαλείο και τις αξίες της φυλής, δηλαδή οι εργολάβοι δημόσιων έργων, οι εφοπλιστές, οι μιζαδόροι, οι μεγαλοεκδότες, τα λαμόγια, και οι πολιτικοί (οι σοβαροί, όχι οι αριστεροί), προστατεύονται ως κόρη οφθαλμού από τα παλικάρια με τις μαύρες μπλούζες, που στο πέρασμά τους βαράνε προσοχές αποδίδοντας τις δέουσες τιμές στους εθνικούς ευεργέτες, τους σωτήρες του λαού.

Μετά τον εκλογικό θρίαμβο της ΧΑ μάλιστα, τα 3,5 και πλέον εκατομμύρια ευρώ του Έλληνα φορολογούμενου, τα οποία θα εισρεύσουν στα ταμεία ως κρατική επιχορήγηση, θα εξοπλίσουν τους στρατιώτες του κόμματος με νέα λοστάρια, στιλέτα, σιδηρογροθιές και άλλα όπλα της αρετής στον υπερ πάντων αγώνα κατά των Πακιστανών με τα καροτσάκια του σούπερ μάρκετ. Επίσης θα αυξηθεί το χαρτζιλίκι και η κοκαϊνη για τους λευκούς μετανάστες (Αλβανούς, Ρουμάνους, Ρωσοπόντιους) που στρατολογούνται από τη ΧΑ ως εκτελεστές, κάτω από τα άγρυπνα αλλά στραβά μάτια της Ελληνικής Αστυνομίας.

Κατά τα άλλα, το ΠΑΣΟΚ κατόρθωσε μέσα σε ένα εξαιρετικά δυσμενές κλίμα (λυσσαλέα αρνητική προπαγάνδα από το σύνολο των ΜΜΕ, αήθεις επιθέσεις από την αριστερά αλλά κυρίως από τη ΝΔ) να διατηρήσει με μικρές απώλειες το ποσοστό που κέρδισε στις 6 Μαίου - αναμφισβήτητη επιτυχία που πρέπει να πιστωθεί αποκλειστικά στο ήθος και το ειδικό βάρος του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Οι Ανεξάρτητοι Ελληνες έχασαν έδαφος αλλά παρ' όλα αυτά κατέχουν ένα σεβαστό αριθμό εδρών που θα τους επιτρέψει κάποια στιγμή να ενδώσουν σε θέσεις, καρέκλες και μίζες, όπως έκανε στο παρελθόν κάθε ανεξέρτητος Έλληνας.
Η Δημοκρατική Αριστερά απέδειξε ότι ακόμα και ένα μικρό ποσοστό, «μπορεί» (δόθηκε η απάντηση στο προεκλογικό ερώτημα, του σποτ στο οποίο πρωταγωνιστούσε ο γνωστός αριστερός Γιάννης Μπέζος) να σε κάνει από τίποτα, κυβερνητικό εταίρο. Σε μία κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας μάλιστα. Μεγαλεία.
Τέλος το ΚΚΕ φέρεται ως ο μεγάλος χαμένος των εκλογών αλλά η Κεντρική Επιτροπή δεν επιβεβαιώνει κάτι τέτοιο, οπότε πρέπει να προσέχουμε τι λέμε.

Είναι πλέον φανερό ότι οι πιο κρίσιμες εκλογές της μεταπολίτευσης σήμαναν ταυτοχρόνως και το τέλος της. Ζούμε πλέον μία νέα εποχή, προσδοκώντας ήδη να παλιώσει, ώστε μόλις αυτό συμβεί να γιορτάσουμε τη δεύτερη μεταπολίτευση. Χωρίς Πολυτεχνείο, ας μην την ξαναπατήσουμε.

ΥΓ1. Από το βράδυ των εκλογών προσπαθώ να καταλάβω και να βάλω σε μία σειρά όλα όσα έχουν συμβεί και συμβαίνουν. Επειδή τα γεγονότα έχουν καταιγιστικό ρυθμό δεν προλαβαίνεις να βάλεις τίποτα σε τάξη. Πάντα κάτι νέο προκύπτει και τα ξαναβάζεις κάτω.
Δεν μπορείς για παράδειγμα να δικαιολογήσεις με κανέναν τρόπο τη συμμετοχή (ή έστω την έγκριση) ενός αριστερού κόμματος σε ένα κυβερνητικό σχήμα το οποίο εν έτει 2012, έχει στη σύνθεσή του, Μητσοτάκη και Κεφαλογιάννη - ονόματα που αναφέρονται στις πιο μαύρες σελίδες της Αριστεράς εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες. Αυτά είναι ιστορικά λάθη που η Αριστερά πληρώνει ακόμα. Και, εντάξει, ας διαγράψουμε τις διαχωριστικές γραμμές. Πως λοιπόν εσύ, ως φιλολαϊκό, φιλεργατικό, προοδευτικό κόμμα ανέχεσαι να δίνεις ψήφο εμπιστοσύνης σε μία κυβέρνηση με δύο τραπεζίτες υπουργούς; Πως ανέχεσαι να δίνεις προκαταβολικά άλλοθι στην ατιμωρησία όσων συνειδητά και αποδεδειγμένα πλέον έφεραν τη χώρα σε αυτό το σημείο. Πως τελικά, πιστεύεις ότι θα βοηθήσεις να σωθεί η χώρα, συμπράττοντας με αυτους που φέρουν βαρύτατες ποινικές ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση;

ΥΓ2. Φυσικά, όλα αυτά άρχισαν να συμβαίνουν από τη στιγμή που ο ελληνικός λαός, έδωσε πρώτος όχι μόνο την έγκριση αλλά και την εντολή του για να συμβούν. Δεν χρειάζεται να αναρρωτηθούμε πως και γιατί. Είναι γνωστή η επιχείρηση τρομοκράτησης και προπαγάνδας που στήθηκε στο μεσοδιάστημα από τις 6 Μαϊου μέχρι τις 17 Ιουνίου. Όμως πραγματικά, αυτή τη φορά δεν νιώθω κανέναν οίκτο. Δεν θα λυπηθώ για κανέναν που δεν λυπάται πρώτος τον εαυτό του. Για ό,τι συμβεί από εδώ και πέρα ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.

ΥΓ3. Το σκίτσο του Αρκά μου ήρθε στο μυαλό, μετά από την αναφορά ενός φίλου. Η κατάσταση είναι πλέον τόσο σουρεαλιστική που δεν μπορούμε παρά να κάνουμε πλάκα για το τέλος μας ως κοινωνίας (ίσως και το φυσικό μας τέλος - είπαμε, οι χρυσαυγίτες τόσα λεφτά θα πάρουν από την κρατική επιχορήγηση, θα εξοπλιστούν ακόμα καλύτερα) το οποίο φαίνεται να είναι προ των πυλών. Το ευχάριστο είναι ότι στη θέση του θανατοποινίτη δεν είναι οι Έλληνες. Είναι τα παιδιά τους. Που τα πούλησαν για να μη θέσουν σε κίνδυνο τα 400 ευρώ της σύνταξής τους. Ποιος τα γαμάει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου