Τρομοκράτες

Ας δούμε μερικά γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας:
1. Ο Άρειος Πάγος απέρριψε την προσφυγή του Θωμά Σερίφη που ζητούσε τη διαγραφή του από τη λίστα «υπόπτων τρομοκρατίας» η οποία έχει συνταχθεί για να ελέγχονται προληπτικά τυχόν χρηματοδοτήσεις τρομοκρατικών πράξεων. Ο Άρειος Πάγος υιοθέτησε το σκεπτικό ότι η «17Ν δεν έχει περιέλθει σε κατάσταση ανυπαρξίας αλλά βρίσκεται εν υπνώσει».

2. Επίσης πριν από λίγες ημέρες, το κατ' ευφημισμόν υπουργείο Προστασίας του Πολίτη με σχέδιο νόμου ουσιαστικά χορήγησε ασυλία σε κάθε αυθαιρεσία των αστυνομικών δυνάμεων, καταργώντας την αυτόφωρη διαδικασία για τα πλημμελήματα και τα πταίσματα που διαπράττονται από τους αστυνομικούς κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων. Αυτό σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη αγριότητα, ξύλο και τραυματισμούς πολιτών για τα οποία κανένας αστυνομικός δεν θα λογοδοτεί.

3. Σύμφωνα με τα ΜΜΕ -και μέχρι να «αναλάβει» την ευθύνη η παγκοσμίως άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση Αντάρτικο Πόλεων- «η συνδεσμολογία του μηχανισμού που βρέθηκε σε συρμό του μετρό το βράδυ  του Σαββάτου παρέπεμπε στην τρομοκρατική οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς». Η συγκεκριμένη οργάνωση είναι η ίδια που σε ένα από τα «χτυπήματά» της χρησιμοποίησε μικρή ποσότητα εκρηκτικής ύλης μέσα σε κατσαρόλα(!) και για τη «δράση» της έχει συλληφθεί και καταδικαστεί με ποινή που υπερβαίνει τα δέκα χρόνια -μεταξύ άλλων- και ένα κορίτσι 19 ετών επειδή βρέθηκαν τα δακτυλικά του αποτυπώματα σε μια πλαστική σακούλα, στο σπίτι κάποιου υπόπτου.
Μάλιστα, με μεγάλη ευκολία προχώρησαν ακόμα περισσότερο λέγοντας ότι ο μηχανισμός ήταν ενεργοποιημένος, δηλαδή δεν δίστασαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, να «αποκαλύψουν» φόρα - παρτίδα ότι από θαύμα η Ελλάδα δεν θρήνησε εκατόμβη νεκρών σε ένα πρωτοφανές τρομοκρατικό χτύπημα.

Είναι δε, ανάξια λόγου η προχειρότητα και οι αντιφάσεις στις οποίες πέφτουν οι «μαρτυρίες» και οι «δημοσιογραφικές πληροφορίες». Όπως για παράδειγμα ότι η αντιτρομοκρατική αναζητεί τυχόν δακτυλικά αποτυπώματα (και) στη σακούλα που ήταν τοποθετημένος ο εμπρηστικός μηχανισμός, η οποία όμως (ξέχασαν ότι το είχαν πει νωρίτερα) είναι χάρτινη!
Ή ότι καμία από τις δημοσιογραφάρες των μεγάλων τηλεοπτικών σταθμών και εφημερίδων, δεν σκέφτηκε να τραβήξει πλάνα από τη διαδικασία έρευνας της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας στον συγκεκριμένο συρμό. Υπάρχουν δημοσιογράφοι που μπαινοβγαίνουν στη ΓΑΔΑ χωρίς κάρτα εισόδου και όταν θα πάρουν σύνταξη θα τους απονεμηθεί ο τίτλος του στρατηγού, όμως παρ' όλα αυτά, στάθηκε αδύνατον να πάρουν δύο εικόνες από το αμαξοστάσιο του μετρό όπου εξεταζόταν το βαγόνι - πυριτιδαποθήκη.

Για τις Αρχές και τα δημοσιογραφικά τους παπαγαλάκια, όλα αυτά συντείνουν σε ένα και μόνο συμπέρασμα: Η τρομοκρατία ζει, είναι έτοιμη να μακελέψει την ελληνική κοινωνία (γιατί άραγε;) και η αστυνομία (για ακόμη μία φορά) θα κάνει το καθήκον της προστατεύοντάς την από έναν αόρατο εχθρό. Βέβαια την επόμενη φορά ίσως και να μην προλάβει...
Άλλωστε οι «τρομοκράτες» που τηλεφώνησαν στους τηλεοπτικούς σταθμούς Mega και Σκάι (προφανώς η επιλογή έγινε για λόγους εχεμύθειας), το είπαν καθαρά: «Θα γίνουν και άλλες τέτοιες ενέργειες».

Επί της ουσίας: Κανένας δεν είδε ποτέ αυτό τον εμπρηστικό μηχανισμό εκτός από τους άνδρες της αντιτρομοκρατικής οι οποίοι στέλνουν 20χρονους στον εισαγγελέα ως τρομοκράτες επειδή στα χέρια τους βρέθηκε ένα βιβλίο με αναρχικές θέσεις. Είναι ίσως πλέον, πιο επικίνδυνοι και από τις δυνάμεις καταστολής, γιατί ενοχοποιούν αθώους χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο. Κανείς δεν τους έχει εμπιστοσύνη.
Επίσης, καμία επώνυμη ή ανώνυμη μαρτυρία που να επιβεβαιώνει την ύπαρξη αυτής της βόμβας, δεν παρουσιάστηκε σε κανένα Μέσο. Κανένας δεν είδε, ούτε άκουσε τον μηχανοδηγό του συρμού που εντόπισε τον μηχανισμό, καμία εικόνα δεν έδωσαν οι Αρχές, όπως κάνουν συνήθως με ευρήματα (όπλα, προκηρύξεις κλπ) σε κρυσφήγετα τρομοκρατικών οργανώσεων. Παρ' όλα αυτά, η «είδηση» παρουσιάστηκε από τα ΜΜΕ σαν όλοι να ήξεραν περι τίνος πρόκειται. Το ρεπορτάζ προσπέρασε το «γιατί» και πήγε γρήγορα - γρήγορα στο «που» και το «πως». Σαν όλοι να θεωρούν φυσιολογικό ότι ο Νο1 στόχος μιας επανασταστικής, τρομοκρατικής οργάνωσης είναι ο αθώος κόσμος - νέοι, γέροι και παιδιά.

Φυσικα κανείς δε λέει ότι τα «τυφλά χτυπήματα» δεν εκφράζουν, και δεν εξέφραζαν ποτέ το ιδεολογικό υπόβαθρο, ακόμη και ακραίων επαναστατικών οργανώσεων. Αντίθετα, η στρατηγική της έντασης είναι το τελευταίο καταφύγιο των αυταρχικών -καλή ώρα- καθεστώτων. Από την Ιταλία στα τέλη της δεκαετίας του '60, μέχρι την Τουρκία, τη χούντα στην Ελλάδα και τις χώρες της λατινικής Αμερικής τις δεκαετίες του '70 και του '80, η τρομοκρατία του συστήματος στρεφόταν πάντα κατά του απλού κόσμου όταν τα λαϊκά κινήματα και η αλληλεγγύη μεγάλωναν και τα απειλούσαν. Στην ίδια στρατηγική, και μάλιστα με τρόπο αδέξιο, κυνικό και απροκάλυπτο καταφεύγει και η σημερινή νεοφιλελεύθερη τραπεζοκρατία που φασιστικά και χωρίς ίχνος συνταγματικής νομιμοποίησης έχει καταλάβει την εξουσία στη χώρα. Η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου απειλεί πλέον ανοικτά ανθρώπινες ζωές, χρησιμοποιώντας σαν φερέφωνα τα ΜΜΕ, ώστε η κοινωνία να τρομοκρατηθεί, να μείνει στο σαλόνι και την κουζίνα της, να μην αντιδρά, να μη διαμαρτύρεται, να μη διεκδικεί, να μην κυκλοφορεί.

Ακόμα και ένα μικρό παιδί μπορεί να καταλάβει ότι το κλίμα που θέλουν να δημιουργήσουν δεν εξυπηρετεί κανένα ακροαριστερό - ακόμα και ένοπλο κίνημα. Ίσα ίσα, από την ατμόσφαιρα του φόβου και της τρομοκρατίας, ωφελημένοι βγαίνουν μόνο αυτοί που θέλουν το επόμενο διάστημα -αρχίζοντας από σήμερα- να επιβάλουν το σύνολο των μέτρων που υπαγορεύουν οι ξένοι τραπεζίτες και οι ευρωκράτες προκειμένου να κάνουν πλιάτσικο στη χώρα και να γονατίσουν το λαό της.

Έχουν τρομοκρατηθεί. Γι' αυτό θέτουν σε λειτουργία τα πιο μεγάλα μέσα αλλά και τα τελευταία που διαθέτουν, εναντίον της κοινωνίας: Προπαγάνδα, προβοκάτσιες, τρομοκρατία, φόβος, σύγχυση, πανικός. Σε αυτό το περιβάλλον, το σημαντικότερο είναι να καταλάβουμε όλοι ποια είναι η αλήθεια και να ενημερωθούμε από ανεξάρτητα Μέσα για το παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες μας. Οδηγός μας, η αλληλεγγύη και ο μή φόβος. Αυτά είναι τα σημαντικά. Γιατί όσο ο πανικός τους μεγαλώνει, τόσο πιο επικίνδυνοι και βίαιοι θα γίνονται. Όμως ξέρουν, και ξέρουμε, ότι το τέλος τους είναι κοντά.

Διαλύονται. Με κρότο.

(Αν καθήσεις λίγο να το σκεφτείς είναι εντελώς αστείο: Μπορείς ακόμα και να φανταστείς τους φωστήρες της κρατικης προπαγάνδας τη στιγμή που σκέφτονται πως θα ονομάσουν τη νέα απειλή που απλώνεται πάνω από τη φιλήσυχη και νομοταγή ελληνική οικογένεια. «Αντάρτικο Πόλεων». Έτσι, βρήκαμε κάτι που να ακούγεται αρκετά μεγαλοπρεπές και μπερδεμένο ώστε να μην το καταλαβαίνουν οι πολλοί αλλά και που ενοχοποιεί τις επαναστατικές φωνές που έρχονται από τα αριστερά.
Ακόμα και ένας μαθητής λυκείου γνωρίζει ότι το πραγματικό αντάρτικο πόλεων, ως έκφραση της ένοπλης ακροαριστεράς, στρεφόταν πάντα κατά της κρατικής τρομοκρατίας και ποτέ κατά αθώων πολιτών. Ψιλά γράμματα, θα πεις, για τους βλάχους με τα μπλε πηλίκια και τους γλύφτες τους με τα μικρόφωνα).

Κάποιος ντύθηκε «μπόμπα»

Ανθρωποκυνηγητό έχει εξαπολύσει η αντιτρομοκρατική υπηρεσία για τον εντοπισμό και τη σύλληψη των αγνώστων που τοποθέτησαν τον εκρηκτικό μηχανισμό στο βαγόνι του μετρό το βράδυ του Σαββάτου. Ωστόσο, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, το έργο της αναγνώρισης των τρομοκρατών καθίσταται ιδιαίτερα δύσκολο καθώς οι άγνωστοι εκμεταλλεύτηκαν τις μέρες του καρναβαλιού προκειμένου να αποπροσανατολίσουν τις Αρχές.
Κύκλοι της Κατεχάκη αποκαλύπτουν ότι τα πλάνα από τις κάμερες ασφαλείας του μετρό, δείχνουν εκατοντάδες σέξυ καλόγριες, τραβεστί, catwomen και λαγουδάκια που βγήκαν μαζικά στον σταθμό του Κεραμεικού στο Γκάζι και τα μάτια των αντρών της αντιτρομοκρατικής έχουν πεταχτεί έξω και δεν μπορούν να συγκεντρωθούν στο καθήκον τους. Όπως έλεγε ανώτατος αξιωματικός της αστυνομίας η χρονική συγκυρία του συμβάντος δεν ήταν τυχαία καθώς οι μόνοι που διακρίνονται να κυκλοφορούν με πολιτικά και όχι μασκαρεμένοι, εκείνες τις ώρες στο μετρό, είναι αστυνομικοί.

Τι έγινε την Κυριακή;

Ένας πληροφοριακός αχταρμάς. Μια τηλεοπτική θολούρα. Ο καπνός από τις φωτιές και τα χημικά είναι τόσο πυκνός που νομίζεις ότι σε λίγο θα αρχίσει να βγαίνει πίσω από την τηλεόραση. Ετερόκλητα μπουλούκια, τρέχουν από 'δω και από 'κει. Το μοντάζ συνεχές. Κανένα πλάνο δεν διαρκεί για περισσότερα από τρία δευτερόλεπτα. Εναλλάσονται σαν φωτογραφικό άλμπουμ. Οι κάμερες σημαδεύουν μόνο τους νεαρούς με τις κουκούλες που εκσφενδονίζουν συνεχώς αντικείμενα, πέτρες, ξύλα, καρέκλες, μολότοφ. Από την άλλη πλευρά του μετώπου η εικόνα δείχνει τiς δυνάμεις καταστολής να βρίσκονται συνεχώς σε άμυνα. Ποτέ, κανένας έλληνας τηλεθεατής, δεν είδε στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων άνδρες των ΜΑΤ να πετούν δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης. Ποτέ ο τηλεθεατής δεν έχει δει γκλομπ αστυνομικού να πέφτει σε σώματα διαδηλωτών.
Φυσικά, όσοι βρέθηκαν την Κυριακή στους δρόμους γύρω από το Σύνταγμα, (αφού λόγω των χημικών ήταν αδύνατο να παραμείνουν στο χώρο της πλατείας), αλλά και όσοι γενικά έχουν την περίεργη συνήθεια να κατεβαίνουν στους δρόμους, θα έχουν διαπιστώσει ότι οι αστυνομικοί σχημάτιζαν μονίμως ένα Π αποθώντας τον κόσμο μακριά από τον χώρο της συγκέντρωσης και χρησιμοποιώντας τεράστιες ποσότητες χημκών.
Είναι προφανές ότι οι διαταγές των αστυνομικών ήταν να μην αφήσουν να δημιουργηθεί συμπαγές πλήθος μέσα στην πλατεία και γι αυτό, με την πρώτη ευκαιρία εφόρμησαν σαν σκυλιά κυνηγώντας τους πάντες.
Προσωπικά, έφυγα νωρίς γιατί δούλευα (επέστρεψα αργά το βράδυ όταν ο κόσμος είχε αραιώσει) αλλά στα λίγα λεπτά του μπάχαλου που πρόλαβα να μείνω, κατάλαβα ότι ο κύριος στόχος της αστυνομίας ήταν να δημιουργήσει οργή στον απλό κόσμο. Δεν χωράει αμφιβολία ότι υπάρχουν ασφαλίτες κουκουλοφόροι που την κατάλληλη στιγμή δημιουργούν τσαμπουκά και οι πιτσιρικάδες τσιμπούν εύκολα το δόλωμα. Όμως, στο γενικό αλλαλούμ και στον πανικό που μπορεί να δημιουργηθεί σε μία συγκέντρωση με τόσο κόσμο, πλέον τα ΜΑΤ δεν χρειάζονται καν άλλοθι για να ξεκινήσουν «εκκαθαριστικές» επιχειρήσεις. Το απέδειξαν σουτάροντας ασφυξιογόνα αέρια στον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μανώλη Γλέζο. 
Κανένας δημοσιογράφος δεν ρώτησε το αυτονόητο τον ανεκδιήγητο Κοκκαλάκη της αστυνομίας: Για ποιο λόγο τα ΜΑΤ δεν μένουν μέσα στα όρια του χώρου της Βουλής τον οποίο προστατεύουν; Τι θα είχε γίνει αν έμεναν πίσω από τα κιγκλιδώματα, απλά προτάσσοντας τις ασπίδες;
Ποια ακριβώς ήταν η αποστολή τους όταν βγήκαν από τον χώρο και εφόρμησαν σε ξερά και χλωρά, μέσα στην πλατεία, στη Σταδίου, την Ακαδημίας και στα στενά γύρω από το Σύνταγμα;
Τι ακριβώς προστάτευαν οι διμοιρίες στο Μοναστηράκι; Τι δουλειά είχαν οι μοτοσυκλετιστές της Δέλτα και της Δίας στην Ερμού και την Μητροπόλεως βολτάροντας προκλητικά κατά αγέλες, εκτός από το να βγάλουν εκτός εαυτού τον απλό κόσμο από τα νεύρα;
Τα «κωλόπαιδα» που καίνε τράπεζες (και τα οποία δεν έκαναν καλή δουλειά - είδα πολλές άθικτες) θα έπρεπε να είναι το πρώτο μέλημα αυτού του κράτους - φονιά. Αντί να τους προσφέρει τη στοιχειώδη κοινωνική πρόνοια, να βρει πως ζουν, ποια ένστικτα ικανοποιούν, είναι πολύ πιο εύκολο να φτιάξει ενόχους μέσα από τα φερέφωνα της τηλεοπτικής χούντας και των μπάτσων. Είναι πολύ πιο εύκολο να πας ως μοιρολογίστρα της τέχνης με ένα κεράκι έξω από το Αττικόν, παρά να δημιουργήσεις συνθήκες κοινωνικής δικαιοσύνης ώστε να αποτρέψεις κοινωνικές εκρήξεις.
Κανένα «κωλόπαιδο» δεν ήρθε με παρθενογέννεση. Μια κοινωνία με 50% ανεργία μεταξύ των νέων, η οποία αντί να πολεμήσει να γιατρευτεί, ζητάει την καταδίκη τους, είναι καταδικασμένη να πεθάνει από ανεξέλεγκτη βία και φωτιά. Ευτυχώς, Και όσο πιο γρήγορα ψοφίσει τόσο το καλύτερο.

Όλα είναι δρόμος

Εσύ που κοιτάς την πάρτη σου, που τρέμεις μήπως φας 3mgr δακρυγόνο, που δεν ένιωσες ποτέ την ανάγκη να διεκδικήσεις κάτι ουσιαστικό, εσύ που λουφάζεις τρομοκρατημένος στον καναπέ βλέποντας τα τρομοδελτία και τρώγωντας μακαρόνια, εσύ που το μόνο που έκανες πάντα τις Κυριακές ήταν να πηγαίνεις σε ταβέρνες και καφετέριες, εσύ που προσδιόριζες πάντα την ύπαρξη σου με βάση τα λεφτά που έβγαζες σε σχέση με αυτά που βγάζουν οι άλλοι, εσύ, να ξέρεις ότι από εδώ και στο εξής τίποτα δεν θα έχει πια τόσο μεγάλη σημασία. Η ώρα που τα παιδιά σου θα ξυπνήσουν με έναν μπάτσο πάνω από την κούνια τους δεν είναι μακριά. Κατέβα στον δρόμο και ελευθερώσου από τη μίζερη ζωή σου. Μη φοβάσαι, δεν θα είσαι μόνος. Είμαστε εμείς. Είμαστε μαζί.

Κάπου θα συναντηθούμε

Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο μηδέν. Δεν θα σταματήσουμε βέβαια να μετράμε. Από Δευτέρα το countdown συνεχίζεται. Υπό του μηδενός. Μετράμε όλοι εμείς. Οι «αγανακτισμένοι», οι «ανένταχτοι», οι «απολιτίκ», οι «μετανιωμένοι», που αφού γλέντησαν τα χρόνια της ευδαιμονίας τώρα ανακάλυψαν ότι η ζωή δείχνει το σκληρό της πρόσωπο.
Απέναντί μας, βλέπουμε τα ειρωνικά βλέμματα όσων εκείνα τα χρόνια «δούλευαν σκληρά». Όσων «τα έλεγαν» αλλά, για κάποιο λόγο, πουθενά δεν τα έγραψαν για να πιστοποιηθεί του λόγου τους το αληθές. Είναι αυτοί που σήμερα σου λένε «τώρα τρέχεις στο Σύνταγμα. Τι θα καταφέρεις; Τώρα είναι αργά». Και βυθίζονται στις δάφνες του καναπεδάτου δικαίου.
Αυτοί που πλέον δεν έχουν κανένα πρόβλημα να σε κατηγορήσουν ως λαϊκιστή, προβοκάτορα, και -κατά παθογένεια- «νεοέλληνα», επειδή τόλμησες να βγεις στον δρόμο. Τι και αν όλη σου τη ζωή ήσουν παρών στη μέση της Σταδίου, της Αμαλίας, και της Βασιλίσσης Σοφίας; Τι και αν πάντα ήσουν εκεί, για τα Πολυτεχνεία, τα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια, την Παλαιστίνη...
Κανείς δεν σε σημείωσε. Βλέπεις, τότε όλοι αυτοί οι βιοπαλαιστές είχαν πέσει με τα μούτρα στην καριέρα, και «τις δουλειές». Και σήμερα είναι πρώτοι στο στασίδι της χλεύης, της λοιδωρίας και τις ειρωνίας για τους λαϊκούς αγώνες. Είναι οι πρώτοι που θα βρουν αποκούμπι στα «κωλόπαιδα που τα σπάνε», για να κρύψουν τον φόβο τους και να την κάνουν για καφέ. Είναι οι πρώτοι που θα βγάλουν από τη μύγα ξύγκι προκειμένου να σε πείσουν ότι «το αφεντικό προσπαθεί» και να κατακεραυνώσουν όσους ψελλίζουν μία λέξη αντίστασης. Και φυσικά είναι οι πρώτοι που σήμερα, ακόμα και τώρα, επιμένουν ότι τα μνημόνια της υποταγής και της εξαθλίωσης είναι η λύση που θα μας οδηγήσει στην ανάπτυξη.
Επειδή ακόμα έχετε δύο καβάτζες, και έναν μισθό που ως εκ θαύματος, εξακολουθεί να πέφτει, σύντομα θα καταλάβετε που είναι η θέση σας σιχαμένοι οσφυοκάμπτες. Και τότε να ελπίζετε ότι η αλληλεγγύη αυτών που σήμερα υβρίζετε, θα κάνει το θαύμα της και θα σας σώσει.