Η ενέργεια Ισπανών διαδηλωτών να υψώσουν πανό που έγραφε «ησυχία, μην ξυπνάτε τους Έλληνες» στην Puerta del Sol της Μαδρίτης κινητοποίησε πολύ κόσμο στην Ελλάδα τις τελευταίες ώρες. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, είναι θετικό το γεγονός ότι το Greek filotimo το οποίο πλέον υπάρχει μόνο στις ταινίες του Νίκου Ξανθόπουλου και στα γκαρσόνια της Πλάκας, άρχισε να ξυπνάει από τον λήθαργο. Κάποιοι -λίγοι(;) ακόμα- άνεργοι, εξοργισμένοι, αδύναμοι ή απλά σκεπτόμενοι Έλληνες στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, το Ηράκλειo και αλλού, αποφάσισαν να ψελλίσουν μία φωνή διαμαρτυρίας για τη χώρα τους που ξεπουλιέται, για τη ζωή τους που γίνεται κάθε μέρα πιο μαρτυρική, για τα παιδιά τους που μεγαλώνουν σε ένα ασταθές περιβάλλον.
Στην Ελλάδα, λόγω πολλών και ιδιαίτερων συνθηκών γεωπολιτικής σημασίας, ήταν πολύ σημαντικό κάθε φορά να είμαστε ενωμένοι προς έναν κοινό στόχο. Και όποτε ο λαός χρειάστηκε να συστρατευθεί -συνήθως στο χείλος του γκρεμού- κατάφερε αξιοθαύμαστα πράγματα. Παρ' όλα αυτά -και επειδή ως λαός έχουμε αρκετά κακά γονίδια- είναι πολύ πιο διασκεδαστικό να χλευάζουμε και να υπονομεύουμε (ναι, όπως στην Ελληνική Επανάσταση) κάθε προσπάθεια συγκέντρωσης δυνάμεων για οργανωμένη αντίδραση. Πιστοί στο καθήκον τους αλλά και τη νοοτροπία του χαβαλέ που χρόνια τώρα έχει στοιχειώσει τη συμπεριφορά μας, διάφοροι ιδεολόγοι του καναπέ, φιλόσοφοι του καφενείου, βολεμένοι και εκπρόσωποι στρατευμένων κομματικών ή μή, πολιτικών σχηματισμών -όπως της επίσημης Αριστεράς- επιλέγουν, από το να απέχουν μέχρι να χλευάζουν δήθεν με χιούμορ την προσπάθεια συστράτευσης που ξεκίνησαν μερικοί «γραφικοί» εναντίον την εθνικής λεηλασίας που συντελείται αυτές τις ημέρες. Γραφικός χαρακτηρίζεται στην Ελλάδα οποιοσδήποτε προσπαθεί να βγει από το κοπάδι, να κάνει κάτι διαφορετικο ή να δώσει μία δική του διάσταση στα πράγματα. Και συνήθως, όταν τα καταφέρνει, για τους έξυπνους, παραμένει απλά ένας γραφικός που τα κατάφερε. Σήμερα λοιπόν, οι «γραφικοί» αυτής της χώρας, δηλαδή οι άνεργοι, οι ανήσυχοι, οι φτωχοί, οι διωκόμενοι για τις ιδέες τους αποφάσισαν να πιάσουν τους δρόμους και τις πλατείες και να φωνάξουν. Μπορεί να είναι δεκάδες. Μπορεί εκατοντάδες, μπορεί και χιλιάδες. Μπορεί η προσπάθειά τους να βρει ανταπόκριση. Μπορεί μία ολόκληρη «αγκυλωμένη γενιά» να βρει το κουράγιο και να σπάσει τα δεσμά της. Άλλωστε όπως έλεγε και ο Χατζηδάκις «Η Ελλάδα προχωράει με τις εξαιρέσεις της». Όσοι και αν είναι, πήραν μία μεγάλη απόφαση. Και όσοι αισθάνονται ότι έχουν κάτι κοινό ας κατέβουν και ας φωνάξουν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους. Οι υπόλοιποι πάρτε πούλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου